بهار می گذرد، سیر گلستانی کن


به آشیان چه فرو رفته ای، فغانی کن

مباد خیره شود آرزوی خام طمع


به وقت خواب گل بوسه را نشانی کن!

ترا به خلق، تماشاییان شناخته اند


برای گلشن خود فکر باغبانی کن